سعیده کریمی

انتشار در تاریخ :  ۱۳۹۸/۰۴/۲۰ - ۱۶:۱۸



بهترین سن برای درمان اوتیسم در کودکاناختلال اوتیسم یکی از مواردی است که به گفته کارشناسان از جمله عوارض زندگی در شهر‌های صنعتی و پر استرس است و در کنار تاثیر وراثت در انتقال این اختلال، سهم استرس و معضلات زندگی در جوامع شهری نیز قابل اهمیت است.تشخیص اوتیسم در بدو تولد امکان پذیر نیست.۲ تا ۵ سالگی بهترین سن برای درمان اوتیسم در کودکان است.علائم این بیماری معمولا از ۹ ماهگی به بعد قابل تشخیص است، اما در ۲ تا ۳ سالگی کاملا مشخص می‌شود.مگر در موارد بسیار خفیف و اندک که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود.کودکان مبتلا به اوتیسم بر خلاف کودکان عادی که نهایتا ۵ دقیقه با یک اسباب‌بازی سرگرم می‌شوند، می‌توانند ساعت‌ها با یک اسباب‌بازی سرگرم شده و مشغول بازی باشند.والدین کودک مبتلا به اوتیسم باید بدانند این کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می‌چرخند مثل پنکه و ماشین لباس‌شوئی علاقمند هستند و ممکن است حتی ساعتی را نیز به تماشای کارکرد این وسایل بنشینند.کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی‌کند.مثلا ممکن است به جای راه بردن ماشین‌های اسباب بازی روی زمین آن‌ها را پشت سر هم بچیند و پس از آن به تماشای آن‌ها مشغول شود. این کودکان ارتباط چشمی با اطرافیان خود ندارند و معمولا از برقراری ارتباط چهره به چهره با دیگران طفره می‌روند.خیره شدن آن‌ها به برخی اجسام نیز یکی دیگر از مواردی است که والدین باید در خصوص کودکان خود جدی بگیرند.زیرا این مورد یکی از موارد شناسایی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم است.والدینی که کودک مبتلا به اوتیسم دارند، نباید کودک خود را دست کم بگیرند.در بسیاری از موارد که درمان کودک در سن طلایی پیگیری شود، فرد می‌تواند استعداد خود در زمینه‌های مختلف را به بهترین نحو بروز بدهد و به موفقیت‌های بیشماری دست پیدا کند که نمونه این قبیل افراد در دنیا نیز کم نیست.والدین کودکان مبتلا به اوتیسم باید به خاطر داشته باشند که کودک آن‌ها می‌تواند در برخی مسائل دارای نبوغ خاصی باشد.این موضوع فرصتی مغتنم و ارزشمند را برای این کودکان فراهم می‌کند تا به کمک درمانگران و کاردرمانان، استعداد خود را شکوفا کنند.کودک مبتلا به اوتیسم توان همذات پنداری ندارد.او می تواند مادرش را بغل کند و ببوسد یا دلیل گریه‌اش را جویا شود، اما در سنین بالاتر که انتظار‌ها از وی بیشتر می‌شود ممکن است در این زمینه دچار مشکل شود.والدین این کودکان باید به خاطر داشته باشند که این قبیل کودکان تفکر انتزاعی ندارند.به طوری که نمی‌توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباط‌شان را با سایرین دچار اختلال می‌کند.این کودکان یکپارچگی حسی ندارند.به طوری که گاهی متوجه سوختگی‌های شدید هم نمی‌شوند و برخی با کوچک‌ترین ضربه دردی شدید حس کرده و درد خود را ابراز می‌کنند.و این امر در خصوص درک کودکان مبتلا به اوتیسم از صدا نیز مصداق دارد.اختلال اوتیسم درمان‌پذیر است.اما والدین این کودکان باید در سن طلایی درمان، برای این موضوع اقدام کنند و کودک خود را تحت درمان درمانگران قرار دهند.موضوعی که خانواده‌های این کودکان باید به آن توجه داشته باشند این است که این قبیل کودکان تا حدودی با سایر همسالان خود حتی پس از درمان نیز متفاوت هستند و باید توقع‌شان را از کودکان خود تعدیل کنند.با وجود تحقیقات بسیار کارشناسان در خصوص چرایی وجود اختلال اوتیسم هنوز دلیل قطعی این اختلال مشخص نیست.کارشناسان عوامل مختلفی را در بروز این اختلال عنوان می‌کنند که مهمترین علت آن انتقال این بیماری از طریق ژنتیک و به شکل ارثی است.بر اساس آخرین آمار‌های جهانی، در هر ۶۵ تولد نوزاد در دنیا، یک مورد با اختلال طیف اوتیسم به دنیا می‌آید.از آمار یک میلیون و ۳۰۰ هزار تولد در کشور ما، ۲۰ هزار نفر در طیف اختلال اوتیسم قرار دارند.البته این آمار به مفهوم مشکلات حاد این افراد به دلیل اختلال اوتیسم نیست.بسیاری از افرادی که در طیف اوتیسم قرار می‌گیرند، مانند سایر افراد جامعه زندگی عادی دارند و فقط در برخی از موارد درخودماندگی‌هایی دارند که قابل کنترل بوده و با درمان به هنگام تا حد زیادی مرتفع می‌شود.از آمار ۲۰ هزار نفری طیف اوتیسم، تعداد کسانی که به آموزش دقیق و تخصصی ویژه کودکان مبتلا به اوتیسم شدید نیازمند هستند و کارشان به آموزش و پرورش استثنایی و همچنین حمایت‌های سازمان بهزیستی کشور کشیده می‌شود، آماری در حدود ۶ هزار نفر است.نقش وراثت در انتقال اوتیسم:بیماری اوتیسم یک بیماری مرموز است و علل مختلفی چون:کمبود تغذیه‌ در دوران بارداریسن والدینوقوع برخی از بیماری‌ها در دوران نوزادی می‌تواند از جمله عوامل ابتلا کودکان به اختلال اوتیسم باشد.برخی از کارشناسان معتقدند که اوتیسم پدیده‌ای ناشی از شهرنشینی است.البته می‌توان گفت که این باور تا حدودی درست است و آمار‌ها نیز بیان‌گر این مطلب است که در مناطق صنعتی و کلان‌شهرها میزان شیوع اوتیسم بیش از سایر مناطق است.والدین کودکان مبتلا به اوتیسم نگران موضوع آموزش کودکان خود نباشند چرا که این قبیل کودکان می توانند وارد مدرسه عادی شده و به تحصیل مشغول شوند.بیماری اوتیسم هم به وسیله دارو، درمان می‌شود و هم درمان نگهدارنده شامل برخی دارو‌های شیمیایی و حتی رژیم‌های غذایی خاص ویژه درمان این اختلال وجود دارد.اگر علائم بیماری در کودکان شدید باشد، علائمی چون:خنده‌های بی موردحرکت‌های کلیشه‌ای و تکراریتشنج و یا رفتار‌های خودآزار از کودک بروز می‌کند.در این مواقع دارو‌هایی برای طبیعی شدن رفتار کودک تجویز می‌شود.اگر چه پیشگیری از وقوع ابتلا به اوتیسم امکان پذیر نیست، اما مداخله به هنگام در تشخیص این اختلال و همچنین پیگیری کردن دوره‌های درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم در سن ۲ تا ۵ سال، از جمله راه‌هایی است که در کنترل و درمان این بیماری نقش و جایگاه ویژه‌ای دارد.



مطالب